سموم:  قرار گرفتن در معرض برخی سموم ممکن است خطر ابتلا به پارکینسون را افزایش دهد.

دیگر داروهایی که ممکن است برای پارکینسون تجویز شوند، عبارت‌اند از: آپومرفین، بنزتروپین، آمانتادین و داروهای آنتی‌کولینرژیک. همه‌ی این داروها می‌توانند در کنترل علائم کمک کنند.

تماس با نورولوژی

«اگر شما هم در مورد درمان پارکینسون اطلاعات و تجربه ای دارید آن را با خوانندگان دیگر این مقاله در قسمت نظرات به اشتراک بگذارید.»

در خصوص پیشگیری از بروز بیماری پارکینسون، تمامی موارد گفته شده و تغییر در سبک زندگی می تواند مزایایی را به همراه داشته باشد.

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

۳. کُندشدن حرکات: کارهایی نظیر راه‌رفتن و بلندشدن از رختخواب و حتی صحبت‌کردن دشوارتر و کندتر می‌شوند. پزشکان این وضعیت را برادیکینزیا می‌نامند.

فواید داشتن رژیم غذایی مناسب را می توان به شرح زیر نوشت :

مداخلات جراحی مختص افرادی است که به دارو ، درمان و تغییر شیوه زندگی پاسخ نمی دهند.

الکترودی نازک که در قسمتی از مغز قرار داده می‌شود که عامل بُروز علائم است (برای بیشتر بیماران در هر طرف مغز یک الکترود کاشته می‌شود)

داروی آنتی اکسیدان جزو داروهایی هستند که برای درمان پارکینسون بسیار مفیدند. با استفاده از این داروها می‌توان میزان دوپامین را به تعادل رساند. داروهای اصلی در این زمینه آنتی کولینرژیکو و دوپامینرژیک هستند.

  در حالی که این آزمایشات پارکینسون را تأیید نمی کنند علت بیماری پارکینسون چیست ، می توانند به رد سایر بیماری ها و تشخیص پزشک کمک کنند.

به همین دلیل این افراد می‌توانند با تعادل بیشتری انواع حرکات و کارهای روزانه خود را انجام دهند.

تاکنون هیچ گونه ‌آزمایش خاصی برای تشخیص آن وجود ندارد. لذا تشخیص این بیماری امری دشوار است. عموما پزشکان برای تشخیص این بیماری ویژگی‌ های اساسی اختلال حرکتی در فرد را مورد بررسی قرار می دهند.